GLOWNIE O PLACKACH ZIEMNIACZANYCH

     Za miesiac bede miec wizyte bardzo milych gosci - syna i wnukow. Mlodszy ma 10 i 1/2 lat a starszy pare dni temu skonczyl 13. Starszy byl niezwykle dumny z urodzin bo bedac teraz 13 czyli thirTEEN jest oficjalnie nastolatkiem. Drugi powod do dumy to ten ze jeszcze rok i bedzie mogl zrobic mlodziezowe prawo jazdy.
      Wracajac do wizyty - chociaz bedzie krotka bo 5cio dniowa to zrobilismy plan wypelnienia dni pobytu i jeden z nich bedzie dniem kucharskim. Od jakiegos czasu Starszy mocno interesuje sie gotowaniem i nie mam tu na mysli pieczenia ciasteczek bo ten okres przeszedl gdy byl "mlody" - jest na etapie wyzszym niz przyrzadzanie prostych, typowych posilkow - pragnie wymyslac nowe i eksperymentowac. Najgorsze ze jego tryb zycia czyli pozne powroty ze szkoly, treningi, mecze ktore odbywaja sie w weekendy, nie daje mu wolnego czasu na zabawy w kuchni.
      Gdy syn omawial z wnukami plan wizyty, Starszy wyrazil zyczenie by jednym z prezentow urodzinowych bylo umozliwienie mu dnia w kuchni. Dyplomatycznie dodal ze chetnie ugotuje typowo polska potrawe - jesli babcia da mu wskazowki i posluzy asysta. To byla propozycja z tych nie do odrzucenia - nie moglabym odmowic, prawda? Wiec pytam czy syn ma juz jakas potrawe na mysli a moim zdaniem powinno byc cos prostego i nie zajmujacego duzo czasu? Syn mowi ze tak, ze omawial kilka dan ze Starszym i stanelo na GULASZ Z PLACKAMI ZIEMNIACZANYMI !
      Przyznaje ze mnie troche zatkalo bo akurat to danie nie jest ani proste ani szybkie do wykonania. Gulasz latwiejszy bo gdy juz sie go przygotuje, doprawi to sie sam dokancza ale placki to inna historia. Zdecydowalismy ze nie bedziemy robic plackow duzych i zwijanych z gulaszem  tylko male, latwiejsze dla wnuka do przewracania na patelni. Bedzie nas piecioro wiec trzeba ich zrobic ok 14 czyli samo utarcie odpowiedniej ilosci ziemniakow ( ja tre recznie) to zmudna robota, ale jeszcze gorsze jest smazenie - u mnie zawsze jest tak ze kuchenka i jej okolica staje sie opryskana tluszczem, niejeden raz ten pryskajacy tluszcz mnie poparzy, smaze na dwoch patelniach by stolownikom podac danie gorace, prosto z pieca a takze by mogli jesc w tym samym czasie - ja, kucharka zawsze pozniej no bo ktos musi stac przy kuchence, dopilnowywac, przewracac, uwazac by nie przypalic.
      Gdy beda chlopcy trzeba bedzie smazyc na trzech patelniach (na szczescie mam 4), gulasz trzymac tez na palniku by byl goracy, uwazac by sie nie poparzyc.... Zupe mozemy zrobic duzo wczesniej by nie zajmowala palnika, podobnie z mizeria - ja tez zrobimy wczesniej. Ja mam w tym doswiadczenie wiec dobrze sobie radze ale nie widze zeby to wszystko bylo proste i latwe do ogarniecia dla chlopca ktory robi pierwszy raz i nie na probe tylko na "powaznie" i dla pieciu osob. 
      Nie bylam zachwycona pomyslem ale nie pisnelam ani slowka, nie chce psuc chlopcu przyjemnosci. Postanowilam jakos tak manewrowac by najgorsze spadlo na mnie ale utrzymac pozory ze glownym kucharzem jest wnuk.
      Dla mlodszego wnuka tez robie cos co wiem ze mu da niezmierna przyjemnosc : kolo mego domu mieszkaja dwa chipmunki* a ja je regularnie karmie i poje. Jeden nie jest przystepny - czeka na ziarno, owszem, ale poza tym ucieka ode mnie. Drugi, a podejrzewam ze to samiczka, zupelnie inny, bardzo przyjazny i towarzyski. Gdy czytam w ogrodzie to siedzi blisko mnie i drzemie, podejdzie do reki by wybrac ziarno z dloni jesli w ten sposob ja karmie. Zdarza sie ze nie pokazuje sie przez pare dni i nie znam powodu dlaczego - pewnie ma cos swojego i waznego do roboty. Na imie ma Niki.
      Wiem ze mlodszy bylby bardzo szczesliwy majac okazje nie tylko przygladnac sie Niki z bliska ale nakarmienie jej z reki wprawiloby go w siodme niebo. Ostatnio, by utrzymac ja kolo domu, by jeszcze bardziej przyzwyczaic do ludzi, oboje z Lokatorem dajemy jej jedzenie na balkonie (balkon ma swe schodki prowadzace na ogrod, ona je latwo pokonuje) tak by musiala przyjsc po drzwi i do reki, by wnuk mogl osobiscie karmic.
      Mam nadzieje ze nasze plany sie powioda, wnuki i syn odjada zadowoleni, kazdy z nich otrzyma czego sobie zyczy i chetnie do nas wroca gdy im czas pozwoli.
      Nigdy nie przypuszczalam ze bede pisac post o plackach ziemniaczanych jakby to bylo wielkie wydarzenie ale co sie nie robi dla wnukow?  

* chipmunk wyglada tak:

Z grubsza podobny do wiewiorki ale ma wielkosc myszy. Jest zwierzatkiem naziemnym i choc potrafi sie wspinac to tego nie robi jesli nie musi. Na zdjeciu Niki wyjadajaca z mej dloni slonecznik.