SZEWC BEZ BUTOW CHODZI.......

     Nawet nie bede pytac czy rzucajac okiem na fotografie mozna sie domyslec jaki jest zawod Lokatora z ktorym dziele dom - bo spalona, nie wymieniona zarowka wyraznie mowi ze jest elektrykiem.
Zgodnie z przytoczonym w tytule przyslowiem najpierw kilka wieczorow siedzialam/czytalam przy mrugajacej zarowce az w koncu, gdy sie jej cierpliwosc skonczyla, bez zarowki, a umieszczone jest dokladnie nad fotelem do czytania i brak tego swiatla byl bardzo dokuczliwy. Nawet inne oswietlenie bylo tylko czesciowa pomoca.
     A pare dni temu, gdy zaczela mrugac to lokator-elektryk stwierdzil ze nic pilnego i wymieni....kiedys. Zwlaszcza ze migala zaraz po wlaczeniu przez moze dwie minuty, nie dluzej, pozniej sie uspokajajac, wiec nie widzial powodu do pospiechu. A takze samego mrugania bo gdy wracal z pracy to swiatlo juz bylo jakis czas wlaczone i tak naprawde to mrugania nie widzial, jedynie slyszal ode mnie.
Jednak mnie mruganie mowilo ze zarowka jest bardzo chora, ze to sa jej ostatnie chwile i ze lada moment wykona ostatnie mrugniecie. 
     Pewnie pomyslalo sie Wam: dlaczego Serpentyna sama sobie nie wymieni zarowki? 
     Nie moglam bo to punktowe oswietlenie jest umieszczone w tak wysokim suficie ze nie dosiegnelabym z niskiej, podrecznej drabinki a tej wysokiej nie dam rady przywlec z garazu - wisi na swych uchwytach na scianie i choc nie jest bardzo ciezka to jej rozmiar utrudnia manewrowanie a z uchwytow nalezy sciagac uwaznie by ich nie wyrwac ze sciany, sciany nie obic, a do tych czynnosci moj niski wzrost jest utrudnieniem, pozniej nalezaloby ja przeniesc przez waski przedpokoj i dwoje drzwi , no i pozniej jeszcze raz wykonywac te same czynnosci tylko w odwrotnej kolejnosci. 
Wiec ze trzy razy zglaszalam elektrykowi problem, obiecywal naprawic i...nic. Zwlaszcza ze jak wspomnialam, po tych wczesnych wyglupach pozniej zarowka swiecila bez zaklocen wiec zapominal ze nalezy ja wymienic bo mruganie swiadczy ze powoli umiera. 
     Az sie stalo i wczoraj mrugala dluzej niz zawsze az wydala ze siebie ostatnie mrugniecie i zgasla, raz na zawsze. A stalo sie to prawie dwie godziny przed powrotem Lokatora i zmusilo mnie do czytania ksiazki w innym swietle.
     Zaden problem ale momentalnie przyszlo mi do glowy zacytowane powiedzenie i skojarzenie - z tym szewcem bez butow.
     Faktycznie przez cale me dlugie zycie spotykalam sie z tym fenomenem - ze bardzo czesto ludzie posiadajacy okreslony zawod nie stosuja go dla siebie, w swoim zyciu. 
Lokator nie jest taki, od reki naprawia cokolwiek ma byc naprawione, to wczorajsze sie tylko "przydarzylo" a odwlekanie wymiany bylo spowodowane tym calym korowodem z przynoszeniem wysokiej drabiny. 
     Jest juz zrobione, nowa zarowka swieci bez mrugania a ja przestane Lokatorowi suszyc glowe - a jest z czego bo wciaz u nas pada albo leje, przerwy w deszczu sa rzadkie i krotkie wiec bardzo latwo miec mokra glowe.

Jutro wieczorem idziemy do Filharmonii uslyszec na zywo Symfonie # 9 pana Beethoven, ta ze slawetnym chorem Oda do Radosci. Mysle, a nawet jestem pewna, ze przyniesie mi to co obiecuje - duzo radosci - czego Wam rowniez zycze .