POZOSTANE TYLKO ENTUZJASTKA

     Istnieje duza roznica pomiedzy kolekcjonerstwem a hobby.
     Hobby moze oznaczac pospolite nabywanie przedmiotow ktore sie nam podobaja, bez zaglebiania sie w ich historie (czesto one jej nawet nie maja pochodzac prosto ze sklepu), technologie powstania, obrobki itp. Ulubione zajecie to tez hobby, zwlaszcza takie ktore sa poswiecone tworzeniu czegos - malowanie obrazow, plecenie koszykow, wyrob bizuterii i wiele innych. Moje hobby to czytanie, zajecie ktorego ani widac ani slychac, ani nie powiesi sie na scianie, ani nie wlozy do albumu, ani nie sprzeda innemu hobbyscie. Jednak to nie kolekcjonerstwo.
     Niejeden powie ze skoro posiada 20 sztuk czegos podobnego i ma zamiar nabyc jeszcze wiecej to oznacza ze kolekcjonuje - i to jest prawda ale niezupelna i plytka.
     Kolekcjoner "cala geba" czulby sie urazony nazwaniem go hobbysta gdyz on, kolekcjoner, zdobywa obiekty swych marzen naprawde polujac na nie, placac duze sumy by posiasc a przede wszystkim jest znawca tematu, posiada odpowiednie warunki do ich przechowywania czy pokazania, potrafi odroznic orginal od falszerstwa, wciaz swa kolekcje powieksza, przekazuje potomkom.
     Ja nie mam problemu z odroznieniem tych dwoch okreslen, zgadzam sie z nim bo naprawde nie widze jak moglabym na tej samej polce postawic kolekcjonera np. przeroznych kufli na piwo bo one nie sa dzielem sztuki czy zadnym unikatem, ich produkcja jest masowa i latwo je nabyc - a kolekcjonera obrazow Picassa.
     Nigdy nie bylam zagorzala hobbystka/kolekcjonerka czegokolwiek choc przypominam sobie okres gdy naszlo mnie na japonsko-chinskie drobnostki dekorujace dom a inny gdy kolekcjonowalam miniaturowe krysztalowe zwierzatka i ptaki. Na szczescie szybko mi minelo a dzieki temu ze pewnego razu odwiedzilam znajoma ktora miala duuuzo wiecej tych chinskich akcesorii w domu, po prostu z przesada i zrozumialam ze "mniej to wiecej" a takze ze na to musi sie miec przeznaczone miejsce czy regal, nawet pomieszczenie bo inaczej bardzo sie kloci z reszta mieszkania a takze porozrzucane po pomieszczeniu nie daje zamierzonego wrazenia.
     Malo tego - umyslilam sobie ze i kolekcjonerstwo i hobby ma, w moim przekonaniu, swych championow, takich przeze mnie uwazanych za "najszlachetniejszych", najbardziej zrozumialych w swym obledzie czy pasji, dajace wiecej niz tylko gromadzenie  -
hobbysta to szachista *
kolekcjoner to filatelista
     Wszystkich innego rodzaju hobbystow/kolekcjonerow przepraszam - to tylko moja gradacja a glownie oparta na osobistym guscie i tym ze oba zajecia wymagaja naprawde specjalnych zdolnosci, zapalu, wiedzy, ze nie sa mechanicznym zajeciem polegajacym tylko na nabyciu nastepnej sztuki. Niby tak sie dzieje ze znaczkami ale filatelista wie czy warty nabytku, na ile uszkodzony, czy autentyczny, umiec go przechowywac, znac jego historie. Przy okazji znaczki ucza historii jako ze czesto pokazuja glowy panstw, wybitnych ludzi lub bardzo specjalnych wydarzen.
     Skad mi sie wziely takie rozwazania? Stad ze czytam ksiazke o bardzo skomplikowanym oszustwie filatelistycznym i chociaz to kryminal to przewijaja sie w nim nazwiska slawnych filatelistow, historii pewnych znaczkow, zreszta ich poczatek tez, a takze slynnych falszerzy i ich oszustw.
     Z ksiazki dowiedzialam sie iz znaczek, naprawde stary znaczek, trudniej podrobic niz banknoty mimo ze te stare znaczki nie maja zadnych wyszukanych zabezpieczen przed podrobka - ich ochrona jest natura (papier, ink, czasem znak wodny, klej) i wiek - a banknoty bedac wciaz na nowo drukowane i majace wyszukane zabezpieczenia okazuja sie latwiejszymi do podrobki bo....falszerze tez ida z postepem i technologia i daja im rade.
      Najbardziej trudna bariera do przekroczenia w sfalszowaniu starych znaczkow jest ich rzadkosc - istnieja takie ktorych jest na swiecie zaledwie kilka, sa dla falszerzy niedostepne co nie pozwala im znaczka przeanalizowac i wyinzynierowac duplikat. Banknoty sa latwo dostepne, nie ma trudnosci by zdobyc egzemplarz z kazdego zakatka swiata.
     Czytam wiec z zainteresowaniem, lowiac te ciekawe wstawki historyczne, mniej uwagi zwracajac na to "kto zabil?"
     Calosc uprzytomnila mi ze tak naprawde swiat filatelistyczny podobal mi sie juz od dziecka. Byl krotki okres w mym zyciu gdy to bylam wen troche wciagnieta - gdy starszy brat tez zapalal checia zostania filatelista i zapisal sie do mlodziezowego kolka filatelistycznego a byl on czescia "doroslego" klubu. Kilka razy towarzyszylam mu w spotkaniach wiec napatrzylam sie na ciekawe kolekcje, widzialam piekne znaczki, nasluchalam sie ciekawych szczegolow i historyjek a takze widzialam ile pasji i milosci filatelisci posiadaja. Niestety brat bardzo szybko zrezygnowal z przynaleznosci wiec ma przygoda znaczkowa tez sie skonczyla. Co charakterystyczne a wspomniane jest w ksiazce i zgadza sie z moimi obserwacjami wyniesionymi z kolka filatelistycznego to fakt iz filatelistami/czlonkami sa w wiekszosci mezczyzni.
     To wszystko nie znaczy ze zostaje filatelistka - nie - jedyne co zrobie to przy najblizszej wizycie w bibliotece wyszukam ksiazki zwiazane z tematem - o historii znaczkow, o znaczkowych oszustwach - mysle ze okaza sie ciekawa lektura.

* chwale sie ze moje oba wnuki, 13to i 10cio latek, umieja grac w szachy a takze gdy do mnie za 2 tyg przyjada, planuja grac w nie z dziadkiem, utworzyc wspolne internetowe granie w nie na odleglosc gdy juz odjada. Zapowiadaja ze beda dziadka "ogrywac" a dziadek, wystraszony, zwlaszcza ze wyszedl z wprawy, cwiczy szachy grajac z komputerem:)